Tijdens de afgelopen Microsoft Techdays 2014 deed ik een sessie over Azure Cloud Services. De opname is te vinden op Channel 9. In het begin van Azure waren Cloud services de “way to go”.
Cloud Servies is een krachtig concept, maar er kleefde ook de nodige nadelen aan. Bestaande applicaties konden niet zomaar via de Lift en Shift methode naar de Cloud gebracht worden. Meestal was dit gewoon te wijten aan de applicaties zelf. Weinig applicaties zijn of waren zuiver stateless, asynchroon in de basis en in staat als meerdere instanties naast elkaar te draaien.
In de afgelopen jaren is het Azure platform rijker geworden met verschillende diensten. In plaats van iets zelf te verzinnen of te kopieren van anderen, zijn er nu bestaande tools/producten opgepakt en in samenwerking geschikt gemaakt voor Azure (Hadoop, Docker, etc).
Maar ook is IT development een stuk volwassener geworden. Developers en architecten realiseren zich steeds vaker dat Scale up niet helpt met availability, dat services/servers stuk gaan en dat een internet applicatie de potentie van een miljoenen publiek heeft.
Standaard dogma’s als SOA architecture, Servicebussen of SOAP webservices lijken ook hun kracht te verliezen, Microservices krijgen meer draagvlak en betere tooling. Daarover ga ik zeker nog vaker bloggen.
Terug naar mijn Techdays demo. Die zag er zo uit:
De solution zag er zo uit. De code is te downloaden of op te vragen. Zoals gezegd bestond het uit een WebRole en een WorkerRole. De WebRole voor het uploaden en bekijken van de plaatjes.
De flow van de applicatie zag er zo uit.
Zoals je ziet, de WebRole moest naast het uploaden ook een bericht op een queue zetten voor de WorkerRole. Aan de WorkerRole kant moet er een mechanisme zijn om de queue leeg te lezen. Zoals ik vertelde in mijn sessie, moet je dan ook het Busy waiting oplossen. Het lezen van de queue is een transactie en dat kost geld. Een belangrijk onderdeel van architectuur op Azure is Cost Based design. Dus wil je het lezen van bijvoorbeeld een queue zo efficiënt en effectief mogelijk houden met het oog op de kosten.
Op Azure zijn tegenwoordig Webjobs beschikbaar. Met deze webjobs is het mogelijk om deze te laten triggeren na het toevoegen van een nieuwe blob op storage. Dat scheelt in mijn geval een bericht op de queue en eigen check actie van de queue. Het hele wachten en kijken of er werk (nieuwe blob op storage) is, wordt nu door het platform verzorgd en geregeld. En wat ik niet hoef te doen, dat scheelt tijd en het platform kan dat efficiënter. Dus de WorkerRole wordt vervangen door een Webjob. De WebRole heeft ook een alternatief. Moest ik voor de WebRole toch nog iets aparts leren, zoals bijvoorbeeld het lezen van de configuratie settings. Met een Azure Website kan ik de technieken gebruiken die ik altijd al gebruikte. En voor de settings zie je in mijn vorige blogpost de oplossing.
Het proces plaatje ziet er dan zo uit.
En de website ziet er na een kleine redesign zo uit.
En de code van de Webjob is eigenlijk alleen dit, ongeveer 55 regels.
De WorkerRole besloeg ongeveer het dubbele aantal regels code, waarvan het grootste gedeelte zaken die niets met het proces te maken hebben.
Op deze manier krijg je precies zoals ik altijd zeg tijdens presentaties. We kunnen ons richten op de functionaliteit en het echte werk, de rest wordt overgenomen en geregeld door het Azure platform.
Oke, nu wil ik eigenlijk dat de Client niet op de queue hoeft te kijken, maar op een andere manier genotificeerd wordt.
NB In deze blogpost beweer ik niet dat Cloud Services niet bruikbaar zijn. Voor het hier genoemde scenario waren de uitgebreide mogelijkheden van Cloud Services niet nodig. Kijk op deze page voor een betere vergelijking tussen de mogelijkheden.
