Als sinds de eerste computer maken we gebruik van toetsenborden. Oke, de allereerste computers werden bedient met schakelaars. Maar al snel daarna komen toetsenborden en dat ding is dan ook niet meer weg te denken bij een computer. Als de grafische user interfaces haar intrede doet, komt er een nieuw fenomeen om de hoek kijken. Door ene Douglas Engelbert wordt de muis bedacht. De goede man is op 88 jarige leeftijd in 2013 overleden. Ook dat ding is sinds dien niet meer weg te denken uit onze dagelijks gebruik. Er zijn intussen heel veel varianten opgekomen: trackballs, pen muizen, trackpads etc. Tegenwoordig passen ze in de muis van je hand (Wedge mouse) of kun je ze open en dicht klappen.
Nadeel van een toetsenbord en muis is, dat ze nog al wat ruimte nodig hebben. Maar ook dat ze een bepaalde hand-oog coördinatie vereisen, die niet heel dichtbij de menselijke natuur ligt. Iedereen kent wel iemand, die bij het eerste gebruik van een muis hele gekke dingen deed. Zoals bijvoorbeeld Wim Kok in 2007 ons allemaal perfect aanschouwelijk maakte.
Microsoft had al vroeg door, dat deze hand-oog coördinatie anders moest. Volgens mij waren zij dan ook een van de eerste die samen met hardware leveranciers laptops maakte die bediend konden worden met een pen. De pen plaatste je dan niet ver weg van het scherm, maar op het scherm in de buurt van waar je wilde dat iets gebeurde. Uiteindelijk zijn er tablets gekomen die dit concept verder uitwerkte en tot een hype verheven hebben. Een pen was toen niet meer echt nodig. Ik weet niet helemaal zeker of de ‘oude’ Surface tafel (Pixel Sense) eigenlijk niet nog eerder was. Oké, deze was te groot en niet echt bedoeld voor consumenten.
Ander groot nadeel van de muis, het toestenbord en pen/touch computing is, dat het niet goed te gebruiken is op plaatsen waar hygiëne een grote rol speelt. Touch schermen kunnen slecht tegen olie en bijtende stoffen, muizen en toestenbord zijn verzamelaars van bacteriën etc. Plaatsen zoals ziekenhuizen etc waar de computers nog een grote opmars kunnen maken, hebben daar last van.
Voor gaming is er ook een dergelijk verhaal te vertellen. Al sinds de eerste game consoles (Atari Pong console) wordt er gebruik gemaakt van een controller. Uiteraard was de eerste controller redelijk eenvoudig, maar tegenwoordig lijken ze nog steeds op de allereerste. Er zijn wat functies bijgekomen en het ene merk gebruik andere kleuren dan de andere, maar toch de innovatie op dat gebied lijkt niet heel groot.
Groot was ook de verrassing toen Microsoft in 2010 kwam met de Kinect (project Natal). Dit apparaat gaf het gamen en heel andere dimensie. Met zijn drie camera’s en de bijbehorende software konden games op een nog meer natuurlijke wijze gebruikt worden. Niet lang daarna kon de Kinect ook op een gewone PC aangesloten worden en daar gebruikt worden. Wij hebben bij Prodware tools ontwikkeld om Kinect te gebruiken in combinatie met ERP systemen.
Nadeel in het begin was de precisie van het ding. Hij was alleen in staat om een heel persoon (Skelet) te zien en het was erg lastig om heel gedetailleerd te zijn. Inmiddels is de SDK zo verfijnd, dat de persoon ook zittend gedetecteerd wordt en de zuiverheid is beter is geworden. Volgens mij is het eind nog niet bereikt, nu kan er aan de hardware kant nog verder ontwikkeld worden. XBox One met zijn nieuwe Kinect beloofd dan ook heel veel moois.
Het is dan ook niet zo vreemd dat heel veel nieuwe manieren worden bedacht om de computer te bedienen. En deze oplossingen worden ook gevonden. Zo zijn er oplossingen waarmee je de computer/Game console met spraak kunt bedienen, met je hele lijf of alleen met de touch.
De laatste nieuwe aanwinst aan dit pallet van mogelijkheden is Leap motion. Dit kleine apparaatje leg je voor je en met je handen er boven kun je dingen op het scherm bewegen. Het bevat een aantal infra rood sensoren, die samen een heel gebied kunnen bestrijken. Dit gebied is niet beperkt tot de bovenkant van het ding, maar ook een stuk aan de voorkant en aan de achterkant. Tot een hoogte van meer dan 20 centimeter kan hij bijvoorbeeld vingers detecteren.
Standaard wordt er een Visualizer meegeleverd, waarmee je je Leap motion kunt testen en uitproberen. Hier zie je hoe eea werkt.
Er is een hele market aanwezig, waarin verschillende aanbieders van games, applicaties en tools hun producten voor de Leap motion verzameld worden en beschikbaar gesteld worden aan de consumenten en gebruikers. En het gaat niet om paar titels of slappe aftreksels, het gerenommeerde Cut the Rope is aanwezig en nog heel veel meer leuke spullen.
De aanwezig van de store betekend ook nog iets anders. Er is dus ook een SDK beschikbaar om zelf tegen de Leap motion aan te programmeren. En ja ook vanuit C#.
Je opent een Listener en je connect met de controller. Daarna krijg je een hele stroom van data naar je toe en daarmee kun je dan de juiste dingen doen.
Uit deze stroom van data of stroom van frames kun je handen, vingers en gestures ontdekken. Deze verbindt je dan weer met de acties in je applicaties en klaar is kees.
Dit biedt allerlei mogelijkheden en opportunties. Oké, de detaillering en daarmee de kwaliteit kan nog een stuk beter. Maar ik denk dat met enerzijds betere SDK’s en drivers op te lossen is en anderzijds met nog verfijndere hardware. Maar het is wel de moeite waard om er naar te kijken en mee te spelen.
Zoals Microsoft al zei tijdens de introductie van Kinect voor de Xbox: You are the Controller. Jij bent de muis, maar pas op dat je niet vervangen wordt 😉
